We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan
Ja, wie kent dit regeltje niet uit het liedje van Herman van Veen? Maar al dat geren en gehaast heeft wel consequenties. En in het kader van deze weblog kwam ik wel een heel interessante tegen. Van het hoge levenstempo worden we per saldo slechtere mensen.
In het boek “Quirkology” (een geweldig boek over onalledaagse, vreemde maar desalniettemin verantwoorde wetenschappelijke experimenten) beschrijft Richard Weisman een experiment met leerling predikanten. Zij moesten een lezing voorbereiden over de barmhartige Samaritaan (een man wordt door dieven in elkaar geslagen, verschillende priesters komen langs maar lopen door, terwijl uiteindelijk de barmhartige Samaritaan wel hulp verleent aan de man in nood). Na de voorbereiding moesten de leerlingen naar een ander gebouw. Op de route daarnaartoe, zat een man in nood (in werkelijkheid een acteur). De test bestond eruit te bekijken of mensen (in dit geval leerling predikanten die daar toch zeker voor openstaan) hun woorden ook in daden omzetten. In iets minder dan 50% van de gevallen hielpen de leerlingen de man in nood.
In een vervolg op dit experiment werd hetzelfde aan de leerlingen gevraagd, maar werd vervolgens toegevoegd dat ze “zo snel mogelijk” naar het andere gebouw toe moesten. In die situatie daalde de hulpvaardigheid tot net 10%. Van haast word je dus asocialer!
Wat leren wij (ik althans) van dit experiment? Haast en gejaagdheid zijn zelden nodig of goed. In alle haast van vandaag de dag (ik moet naar m’n werk, ik moet nog boodschappen doen, ik moet naar die vergadering enzovoort) vergeet je vaak wat er echt toe doet. En dat is dat je tijd hebt om rustig met iemand anders een praatje te maken, iemand te helpen die je hulp op dat moment goed kan gebruiken, even rustig de tijd te nemen om in het najaarszonnetje te gaan zitten.
We laten ons al te makkelijk gek maken in tempo van de huidige maatschappij en worden daar, blijkens het experiment, ook niet eens beter van. Sterker, eerder slechter. Mijn conclusie: doe het wat rustiger aan, plan je dag minder vol, houd wat ruimte voor spontane ontmoetingen en je oog open voor de medemens die op jouw hulp zit te wachten. Daar worden jij èn de wereld beter van 🙂
